ตำนานไอ้ไข่ วัดเจดีย์ บ้างก็ว่า เป็นลูกศิษย์หรืออาจจะเป็นวิญญาณเด็กที่ติดตาม “หลวงปู่ทวด” หรือที่ชาวไทยจะคุ้นเคยกับชื่อ “หลวงปู่ทวดเหยียบน้ำทะเลจืด” ที่โด่งดังในจังหวัดสงขลา ซึ่งได้ติดสอยห้อยตามมายังนครศรีธรรมราชแล้วเกิดล้มป่วย จึงได้ฝากศิษย์คนนี้ไว้กับ “ขรัวทอง” ให้ดูแลวัดแห่งนี้เพราะญาณทิพย์ได้บอกกับท่านว่า ที่นี่เป็นศาสนสถานที่เก็บสมบัติที่จะมีความรุ่งเรืองสืบไปในอนาคต
อีกตำนานหนึ่งก็บอกว่า เป็นลูกชาวบ้านหรืออาจจะเป็นเด็กวัดที่อาศัยอยู่แถววัดเจดีย์ วันหนึ่งเกิดพลัดตกจมน้ำเสียชีวิต แล้วด้วยจิตที่ผูกพันกับวัด จึงยังคงอยู่เฝ้าที่แห่งนี้มาโดยตลอดไม่ว่าตำนานจะเป็นอย่างไร สิ่งที่น่าสงสัยลำดับถัดมาก็คือ ที่มาของชื่อไอ้ไข่ทำไมสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ได้ชื่อว่า กุมารเทพ ถึงถูกเรียกว่า “ไอ้” ที่ดูจะเป็นคำที่ไม่สุภาพนัก คำตอบนั้นเกิดขึ้นครั้งแรกในช่วงปีพุทธศักราช 2523 ถึง 2526 ครับ เมื่อ “ผู้ใหญ่เที่ยง เมืองอินทร์” หรือ “อาจารย์เที่ยง หักเหล็ก”
จอมขมังเวทย์ในสมัยนั้น เกิดนิมิตเห็นเด็กชายร่างเปลือยเปล่ามาบอกว่า “ขอให้แกะสลักรูปเราที เราจะได้มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง” อาจารย์เที่ยงยังได้ถามชื่อเสียงเรียงนามของเด็กคนนั้นมาด้วย ได้ความว่า “เราไอ้ไข่เด็กวัดเจดีย์” นับแต่นั้นมา ชื่อไอ้ไข่จึงถูกเรียกขานกันต่อ ๆ มา พร้อมกับรูปสลักเด็กที่กล่าวกันว่า ใครมีวัว ควาย หรือสิ่งของหาย มาขอพรไว้ ก็จะได้คืน ทำให้ไอ้ไข่เป็นที่รักและเคารพของชาวบ้านเมืองสิชลนับแต่นั้นมา
อย่างไรก็ตาม คำว่าไอ้ไข่นั้นถูกเรียกติดปากกันมาด้วยความต้องการรักษาคำดั่งเดิมเอาไว้ แต่ต่อมาก็มีการเรียก “ตาไข่” ด้วยอายุที่น่าจะผ่านมานานแล้ว หรือ “บ่าวไข่” ที่หมายถึง “พี่” ในภาษาใต้